วันพฤหัสบดีที่ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2551

Fly2_Bangkok Ac1

หวัดดี

ความจริงเรากลับมานานแล้วหละ
แต่ทำไงได้(วะ)

ก็ที่ กทม แม่ง กะเอาตังทุกอย่าง
net อะ เราหาเซิบได้ แต่ดันใช้ไม่ได้ ก็เลยต้องแอบเอาโนตบุกไปหาสันญานของชาวบ้านเค้า อิอิ

ก็ไม่มีอะไรมาก เราแค่อยากลองเขียนไดดูเล่นๆ พอดีเห็นหลายคนทำก็เลยอยากทำมั่ง

แต่ลองเข้าจริงๆ มันก็ดันเขียนไม่ค่อยออก ก็เลยมาเขียนบ้าๆแบบนี้ฆ่าเวลาเอา (เผื่อจะนึกออก)


ok ได้ละ
วันที่เราถึงกรุงเทพ ... อ้าลืมบอกไปเราเป็นพวกที่นั้นเครื่องบินไม่ค่อยได้ เพราะว่ามีปัญหาทางหู
นั้งขึ้นอะได้ แต่ตอนลงนิจิ ตอนแรกแม่ก็บอกว่า ไม่เป็นไร คนทั่วไปก็เป็น แต่เราดันเจ็บค้างคืนอะดี ที่สำคัญรุสึกเหมือนมีน้ำในหูด้วย เซ็งเป็นเวลา สองวันที่ กทม.
แล้วก็อีก ฮึฮึ เชื่อว่ามีหลายคนเคยได้ข่าว มีคน(บ้า)กลุ่มหนึ่งมาปิดสนามบิน
ok กุรู้ ปิดเพื่อประเทศชาติ(จะได้ล่ม) แต่ก็น่าจะไปคิดหน่อยว่า วิธีอื่นมันก็มี(แต่อาจจะยากหน่อย)เพราะเชื่อว่าหลายคนที่กลุ่มนั้น ก็ไม่ได้จบแค่ ป4 แน่ๆ แล้ว.......

เออ ช่างแม่งมันเถอะ เสียเวลาบ่น เปลืองพลังงาน(เดียวโลกร้อน)
ก็ พอเราลงเครื่องปุ้บ ออกมา สนามบินเจ้ากำก็โดนปิด (เฮอๆ) ดี้ ที่ออกมาก่อน
กัวมีเรื่อง(เอามีดบินไปด้วย)
ออกมาก็เพิ่งได้รุว่า กลุ่มคนพวกนี้ได้ทำให้พวก Taxi เดือดร้อนเพียงได
เพราะสนามบิน XXX โดนปิด
หาลูกค้าไม่ได้ ก็มาลงที่ดอนเมืองหมด

OMG! รถติดเป็นล้าน
กว่าจะได้ออกไปก็เสียเวลามากกก(โคะๆ)
ออกมาเสดก็มุ่งพุ่งตรงไป โรงแรกเอเชีย

งงกับพนักงานโรงแรม ตูมาพร้อมกับกระเป๋าสองใบเป้หนึ่ง (มากับแม่)

ตอนแรก นึกว่าไอพวกเด็กขนกระเป๋าจามาช่วย


ม่าย...มันเดินออกมาสวัสดีแล้วเดินกลับไป

เฮ้ย...! เค้าจ้างเอ็งมาสวัสดีหรือไงฟระ -A-
ตูลากกระเป๋ามา นึกว่าจาออกมาช่วย

แต่พอไอเด็ก(เปรต)พวกนั้นเห็นพรั่งเดินเข้ามาเท่านั้นหละ
แม่ง แทบจะเอารถเข็นออกมาแทบไม่ทัน
ก็พอรุอะว่าแขกต่างชาติสำคัญ แต่ตูก็แขกนะเฟ้ย -*-

ระหว่างเช็คอิน
มีฟรั่งรูปหนึ่งเดินมาข้างๆ แล้วถามตูว่า

#^@&^%*&$%^%@$

???

อ้าวไอปอ งงสิมึง
ก็พี่แกเล่นแหลงภาษาบ้าอะไรมาก็ไม่รุ ดูหน้าก็นึกว่าเป็นคนอังกิด เจือกพยายามแหลงไทย(สาธุ)
สุดท้าย พี่พนักงานเช็คอินต้องมาเคลีย

บังเอินแอบได้ยินว่า


มันหาห้องน้ำ......


ทั้งๆที่ป้ายบอกทางห่างกับพี่แกไม่ถึง 5 เมตร -*-


พนักงานเช็คอินก็ใจดี พูดดีดีทั้งแขกคนไทยและเทศ
ผิดกับไอเด็ก(XXX)พวกนั้น

จากนั้น สองแม่ลูก ก็ออกเดินทางไป พารากุน(เห็นฟรั่งมันอ่านอย่างนี้อะ)
เดินดูอะไรก็ไม่รุ สวยๆดี ชอบที่มันตกแต่ง แต่เห็นราคาแล้วอยากเอาไปบูชาเล่น

พระเจ้า..!!

แค่ตุกตาไม้ มีเสื้อผ้าตัวเล็กๆ ตัวละ 800.-
บ้านเรา 60 .- เอง

เอาไปปาหัวหมาเล่นได้เลย...

แล้วดู๋ดู มันมีแบ่งเป็นเพศ ทั้งชายและหญิง
แล้วใครจะบ้าไปซื้อแค่ตัวเดียวฟระ ถ้าเผลอไปซื้อ ฮุฮุ 1600 พี้น้อง

(แค่ตุกตา ราคาแม่งฝังใจกุเลย)


ความจริงเดินเล่นอยู่นาน เหมือนออกกำลังกายเลย

เอางี้สำหรับคนกรุง ถ้าไม่อยากเสียตังไปฟิตเน็ต

สามารถมาเดินเล่นที่พารากอนได้

ได้ทั้งขาที่กระชับ(อย่าเดินนานเดียวน่องโต) ได้ทั้งอาหารตา แต่อย่าไปมองราคา เดียวเหี่ยวใจ


เดินหกระเหินเร่ร่อนมาถึง Food center
อืม เห็นราคาแล้วกุอิ่มเลย
แค่มะตะบะ บ้านเรา อย่างมาก แผ่นละ 25 เอ้า
ที่นี่ ฮึฮึ
เอางี้ เห็นอาหารข้างนอกราคาเท่าได คูณสองไปเลยถ้ามากินที่นี้

โอ้ย... มาพารากอนลดความอ้วนได้ดีแท้ น้ำหนักลด ทั้งกายและประเป๋าตัง


แต่ทีเราชอบมากที่สุดก็คือการเดินไอหาซื้อเบเกอรี้ ฮะฮะ
ตูชอบมากกก

เห็นขนมแปลกๆแล้วอยากกินไปหมด

รู้สึกจะไปแย่งคุกกี้ชอคชิปกับดาราคนหนึ่งด้วย
แม่บอก แต่ทำไงได้

กุไม่รุจักมึงนีหว่า..!!(เสือกไม่ดังเอง)

----------------------------------------------[2 _13 - c0nt1nu3......

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น